جدول جو
جدول جو

معنی خان ببن - جستجوی لغت در جدول جو

خان ببن(بِ بِ)
دهی است از دهستان فندرسک بخش رامیان شهرستان گرگان. واقع در 24 هزارگزی باختر رامیان وشمال شوسۀ رامیان به گرگان. ناحیه ای است واقع در دشت با آب و هوای مناطق معتدل و مالاریایی. دارای 270 تن سکنه که فارسی زبان و شیعه مذهبند. آب آنجا از رودخانه و قنات و محصول آن برنج و غلات و توتون و سیگار ولبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان شال و پارچۀ ابریشمی و کرباس بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3). رجوع به خان به بین شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

نام ناحیتی است از آنسوی رودیان به گیلان. (حدود العالم چ سید جلال الدین طهرانی ضمیمۀ گاهنامه)
لغت نامه دهخدا
(بَ لَ)
شهری بوده است بزرگ و آبادان در ترکستان شرقی یا در چین به زمان شاهرخ میرزا الغبیک. شاهرخ از طرف خود رسولان به این محل گسیل داشت. ولی فعلاً وضع آن مجهول است. (از قاموس الاعلام ج 3 ص 2020)
لغت نامه دهخدا
(نِ بَ رَ / رِ)
کنایه از برج حمل است. (برهان قاطع) (آنندراج) :
شرف شمس ز خان بره نیست
شرف شمس بواو قسمست.
خاقانی (از فرهنگ ضیاء)
لغت نامه دهخدا
(مَ / مِ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ)
آنکه بنگریستن خال پوست بدن فال گوید مثل فال بین و کف بین، حازی
لغت نامه دهخدا
(نَ بُ)
نام کوهی است در مازندران. رابینو در پاراگراف 31 یادداشتهای خود این نقطه را درجزء نام یک عده کوه ذکر می کند. (از سفرنامۀ مازندران و استرآباد رابینو ص 153 و ترجمه فارسی ص 204)
لغت نامه دهخدا
نام محلی کنار راه تبریز و مراغه میان تازه کند و خضرلو در 97000 گزی تبریز
لغت نامه دهخدا
مرتعی در اطراف تنکابن، حیاط –جلوی خانه، فضای بعد از حیاط خانه، خارج از محدوده
فرهنگ گویش مازندرانی
لاغر شدن زیاد تا حدی که پوستی بر استخوان مانده باشد
فرهنگ گویش مازندرانی
خوش بین، نیک نظر
فرهنگ گویش مازندرانی